'The End' wyświetlane na końcu naszej przygody.

'Cza­sami rodzi się we mnie ja­kiś głód życia, niezna­na tęskno­ta za spełnieniem się w in­nych ro­lach, sma­kowa­nie ciała i duszy jeszcze nie poz­na­nej'

Mam tak samo. Chcę zacząć szukać innej, ale wciąż podobnej siebie. Nie jest mi łatwo, ale...
Decyzję, którą Wam za moment przekażę podjęłam jednego wieczoru siedząc w ciepłym łóżeczku, kiedy zastanawiałam się nad tym, co dalej. 
Jest trudno. Trudno, trudniej, podjęcie decyzji. Ale już wiem. Wiem, co mam dalej robić.

Ogłaszam wszem i wobec, że 

era 'imaginów o One Direction' dobiegła końca.

I zdziwienie. Pewnie nikt tego się nie spodziewał. A mnie bolało to już od listopada. Chciałam ratować tego bloga, robiłam konkurs na nową redaktorkę.

Jednak zrozumiałam jedno. Pisanie imaginów nie było dla mnie już przyjemnością. Codziennie otwierałam Word'a i codziennie, równie szybko go zamykałam. Zmuszałam się do napisania czegokolwiek. To nie ma sensu.

Dziękuję Adze, dziękuję Gosi. To dzięki Wam to wszystko nadal trwało, do teraz.

Dziękuję też moim słoneczkom, Olce i Martusi. 

Jesteście dla mnie niesamowitym wsparciem ♥

Dziękuję Wam! Za to, że byliście, wymagaliście, krytykowaliście i docenialiście mnie podczas tej prawie półrocznej przygody < 33

Odchodzę stąd, ale będę na innym blogu, zainteresowani znajdą go na moim bloggerowym profilu :)

Kocham Was, mam nadzieję, że nigdy o mnie nie zapomnicie. 

Dziękuję za tą cudowną przeprawę, dzięki której zrozumiałam, 

kim jestem i kim chcę być!

Może kiedyś tu wrócę. Ale nic nie obiecuję ♥

Płaczę, ale wiem, że podjęłam słuszną decyzję. Nigdy o Was nie zapomnę, byliście i wciąż jesteście zbyt ważni <3

Do (nie)zobaczenia :)

Wasza Dominikaa xx