#85. Louis

Imagin z dedykacją dla : ZUZKI

Louis kilka dni temu złamał rękę. Mieszkaliście razem, więc starałaś się mu jak najwięcej pomagać. Louis często miał jakieś wywiady, próby i inne rzeczy związane z zespołem. Ty chodziłaś na uczelnie, musiałaś utrzymywać dom w porządku, gotować itp. Ledwo wyrabiałaś się z czasem. Louis tego nie doceniał. Często przychodził naburmuszony z pracy. Przymykałaś na to oko. Często przesadzał. Tobie pewnego dnia puściły nerwy na niego.

                *tego dnia*

Louis wraca zmęczony i naburmuszony z wywiadu. Ty w tym czasie zdążyłaś przyjść z uczelni, ogarnąć w domu i kończyłaś gotować obiad, gdy on już wrócił. Głośno zamknął drzwi, włączył telewizor i usiadł na kanapie :

- Przynieś mi wody ! - krzyknął

- Zaraz ! - odkrzyknęłaś

- Wracam do domu zmęczony po pracy, mogłabyś się trochę mną zająć, przecież rękę złamałem ! - krzyczał ze złości

- Wyobraź sobie, że ja też jestem zmęczona !

Louis zezłoszczony podchodzi do kuchni i staje w drzwiach :

- Przynieść szklankę wody to przecież nie tak dużo !

- Podnieść się i samemu sobie wziąć to też nie dużo !

- Dobra, wiesz co, daj mi spokój !

Tobie już puszczają nerwy na niego. Nie dość, że utrzymywałaś dom w porządku, chodziłaś na uczelnie, gotowałaś i zajmowałaś się nim, to on tego nie docenia :

- Tak ? Chcesz mieć spokój, to będziesz go miał. Będziesz miał święty spokój !

Wychodzisz z kuchni i zaczynasz pakować swoją walizkę. Zabierasz swoje rzeczy i wychodzisz z domu. Louis próbuje cię zatrzymać, ale nie udaje mu się to.

          *trzy miesiące później*

Po wyprowadzeniu się z waszego domu zamieszkałaś w hotelu. Było ci o wiele łatwiej. Miałaś sporo czasu na przemyślenia. Jednak nie zamierzałaś jeszcze wracać do waszego domu. Idąc z uczelni natrafiasz na Harr'ego :

- Hej [T.I], jak dobrze, że cię widzę. Louis'owi kompletnie odbiło po twoim odejściu. - mówił

- Jeśli chcesz mnie przekonywać, żebym do niego wróciła to tylko marnujesz czas. - odpowiedziałaś

- Posłuchaj. Louis przesadził, słyszałem o tym. On żałuje tego. Jednej nocy tak się upił, że trzeba było go do szpitala zawozić. - mówił

- Ale wytrzeźwiał. - mówiłaś

Chciałaś już odchodzić, ale Harry złapał cię za rękę :

- To może zmienisz zdanie, gdy ci powiem, że chciał się zabić ? - spytał

- Co ? Co chciał zrobić ?!

- Zabić się. Dobrze, że Zayn w porę zareagował. Chciał skoczyć z okna ! - mówił

- Kurcze, muszę do niego szybko jechać, pójdę zostawię rzeczy i przyjadę do niego. Cześć Harry, dzięki, że mi o tym powiedziałeś. - mówisz przytulając go i odchodzisz

           *w twoim pokoju hotelowym*

Zostawiasz swoje rzeczy. Chcesz już wychodzić, gdy dostajesz SMS-a od Harr'ego : ,,[T.I] przyjedź szybko do szpitala, Louis wpadł pod samochód". Nogi się pod tobą ugięły. Louis wpadł pod samochód. Pędzisz jak najszybciej możesz do szpitala, w którym znajduje się Louis.

          *w szpitalu*

Jesteś już na miejscu. Zayn, Niall, Liam i Harry siedzą przed salą, gdzie leży Louis :

- Chłopaki, mogę do niego wejść ? - pytasz, gdy tylko ich zauważasz

- Tak, tylko, nie pokazuj, że płaczesz, on by się też od razu rozkleił. - mówił Liam

Wchodzisz do sali. Widzisz Louis'a leżącego na łóżku szpitalnym. Jest cały podrapany, jedną rękę i nogę ma w gipsie. Oko jest podbite, z obydwu lecą łzy. Wygląda przerażająco :

- Louis, boże. - mówisz, gdy tylko go widzisz

- [T.I], to na prawdę ty ? - pyta

- Tak, to ja, Louis, boże co ty zrobiłeś, co ja zrobiłam zostawiając cię. Boże tak strasznie cię przepraszam. - mówisz, łzy samowolnie lecą ci po policzkach

Siadach obok niego na krześle :

- [T.I] to nie twoja wina, ja po prostu, nie chciałem żyć bez ciebie. Brakowało mi ciebie. I przepraszam za moje zachowanie. - mówił

Ty płaczesz, lekko chwytasz za jego rękę :

- [T.I] chcę ci coś dać, zanim umrę. - mówił, kilka łez spływało mu po policzkach

- Louis, nie umrzesz, nie mów tak ! - zaczynasz coraz bardziej płakać

- Wiem jak jest, mój czas dobiega już końca. Chcę ci dać wisiorek z moim imieniem. Gdy tylko będziesz na niego patrzeć, przypomnij sobie o mnie. Obiecaj mi, że będziesz żyć dalej. Żyć tak jak żyłaś, beze mnie. Obiecaj mi to, proszę. - mówił

- Louis, nie umrzesz, na pewno ! - płakałaś

- Obiecaj [T.I], obiecaj, proszę.

- Louis, obiecuję ci ! - mówisz mu

- [T.I] ? - pyta

- Tak ?

- Kocham cię i z całej siły, jaka mi jeszcze została, przepraszam cię. Nie doceniałem twoich starań. Zachowałem się jak idiota. Wybacz mi, proszę ! - mówi

- Louis, wiesz, że zawsze ci wybaczę. - mówisz całując go w usta

- Louis, Louis proszę powiedz coś, proszę popatrz na mnie ! - krzyczysz

Louis zaczyna zamykać oczy. Maszyny zaczynają piszczeć. Jego serce powoli przestaje bić. Lekarze wyciągają cię płaczącą z sali. Próbują uratować jego życie. Może im się nie udać, obiecałaś Louis'owi żyć, nawet bez niego. Słowa na pewno mu dotrzymasz. Nie zrobisz żadnego głupstwa.

             * w twojej głowie*

Trzymasz w mocno zaciśniętych rękach wisiorek, który dostałaś od niego :

- Louis, dlaczego mnie zostawiasz, dlaczego go zostawiłam wtedy, co ja zrobiłam ! - tysiące pytać przeskakuje ci przez myśli

Może widziałaś Louis'a już po raz ostatni. Przypominają ci się wszystkie wasze momenty. Gdy się całowaliście, kłóciliście, wygłupialiście i razem spędzaliście czas. Początki były zawsze trudne. Dawaliście zawsze jakoś radę. Płaczesz i siedzisz na podłodze. Nikt nie jest w stanie cię pocieszyć. Louis, może już nigdy nie otworzyć oczu, nie przytulić cię ani nie powiedzieć żadnego słowa. Gdy umrze pozostanie tylko pustka w twoim sercu. Nic. Zupełne nic.

              *30 min. później*

Lekarz wychodzi z sali. Zrobili wszystko, co było w ich mocy. Chłopcy szybko podchodzą do niego. Ty nadal siedzisz na podłodze, bez ruchu :

- Udało nam się go uratować, Louis przeżył. - mówił

Ty gdy tylko usłyszałaś to, od razu pobiegłaś do sali. Wszystko jest takie same, jak wchodziłaś pierwszy raz do niego. Tylko Louis wygląda troszkę lepiej, a maszyny pokazują lepszy stan jego serca. Podchodzisz do niego. Obydwoje patrzycie się na siebie. Powoli zaczynasz płakać i przysuwać się do niego. On głaszcze cię po głowie i szeptem mówi :

- [T.I] nie płacz, będzie dobrze.

Kładziesz się obok Louis'a na łóżku. Mocno przytulasz się do niego. On robi to samo.

          *dwa lata później*

Wszystko z Louis'em w porządku. Pogodziliście się na dobre. Stworzyliście wszystko od nowa. W waszym życiu pojawił się ktoś nowy. Wasza córeczka Hope. Kochacie ją z całych sił. Nie dopuszczacie do siebie myśli o żadnych kłótniach ani problemach.