#94. Zayn część 1.

Imagin z dedykacją dla Karoliny ♥

W wakacje miałam chłopaka. Poznaliśmy się na jakimś festynie. Miał na imię Eryk. Wydawał się fajny, był przystojny, wysportowany i w ogóle. Jednak to nie była miłość. Na początku podobało mi się, że mam chłopaka. Nie wiem czy chodziliśmy chociaż kilka dni. Pisaliśmy tylko sms-y, wiem to głupie, ale jak byliśmy razem, nawet się nie spotkaliśmy. Jedyne co się spotkaliśmy, to na tym festynie. Tylko tyle. Teraz tego żałuję. Po wakacjach, gdy przyszłam do szkoły nie było mi łatwo. Na początku bałam się chodzić tam. Gdy tylko mogłam, omijałam go szerokim łukiem, byle by tylko mnie nie zauważył i nie wyzwał od nie wiadomo czego. To było najgorsze co zrobiłam w życiu. Związek z nim.

       *pewnego dnia*

Dziś na dworze jest bardzo ciepło. Pogoda dopisuje. Nie widziałam go przez cały dzień. Cieszyłam się z tego powodu, bo w końcu miałam od niego spokój, ale nie na długo. Po skończonych lekcjach udałam się do szatni, aby się przebrać. Szczęśliwa wyszłam ze szkoły. On stał tam ze swoimi kolegami. Myślałam, że umknę niezauważona. Był tam jeszcze duży tłum ludzi, czekających na autobus. Jak zwykle popisywał się przed wszystkimi. Szłam ze spuszczoną głową, jednak zauważył mnie :

- Ej ty, dziwko z pod płotu, myślisz, że cie nie widzę - krzyczał jak najgłośniej, żeby wszyscy usłyszeli

Wszyscy zaczęli się patrzeć, niektórzy się śmieli, zaczęli cicho plotkować na mój temat. Ja ustałam, już miałam uciec, gdy nagle jeszcze raz zawołał :

- Stój, mam ci coś do powiedzenia !

Odwróciłam się. Niepotrzebnie :

- I co ty sobie myślisz, że jak będziesz mnie unikać problem zniknie. Że dam ci spokój, wiesz co, pomyliłaś się. To dopiero początek, jeszcze zobaczysz, pożałujesz, że ze mną zerwałaś !

Wszyscy patrzyli się na nas. Jak on mnie wyzywa, było mi strasznie wstyd. Zaczęłam się lekko trząść, kilka łez spłynęło mi po policzku, nie wiem dlaczego :

- Oj dobra weź już nie becz. Jesteś skończoną su** rozumiesz. A tak nawiasem mówiąc, to beznadziejnie to robisz, myślałem, że dziwka potrafi lepiej ! - krzyczał

Wszyscy zaczęli się śmiać, oprócz jednego chłopaka. Ja zaczęłam uciekać. On i reszta ludzi nie powstrzymali się od drwin. Uciekałam jak najszybciej mogłam, schowałam się za jakimiś koszami na śmieci i zaczęłam płakać. Jakiś chłopak przybiegł za mną :

- Hej, trzymasz się jakoś ? - spytał

Ja popatrzyłam na niego. Stał przede mną jakiś nieziemsko przystojny chłopak :

- Co ? Też się chcesz ze mnie pośmiać ? - spytałam

- Co, wcale nie ! Chciałem cię pocieszyć. Eryk to naprawdę mega świnia. Nie płacz, proszę ! Jesteś za ładna, żeby się z takim śmieciem przejmować ! Nie płacz ! - mówił przytulając mnie

- Łatwo ci powiedzieć, ciebie on nie ośmieszył przed połową szkoły. Jutro gdy tylko pojawię się w szkole, wszyscy będą mnie wyśmiewać. Jeśli nie zmienię szkoły to moje życie zmieni się w piekło ! - mówiłam

Nie mogłam się powstrzymać od płaczu :

- A tak w ogóle, to mam na imię Zayn - powiedział po chwili milczenia

- [T.I] - odparłam

- Wiesz co [T.I], mogę cię odprowadzić do domu ? - spytał

- Chcesz się spotykać z taką ofiarą losu, która nie potrafi przeciwstawić się komuś, która daje się wyzywać ?

- Widzę, że nie masz humoru ? Co byś powiedziała na lody lub coś innego ? A i nie jesteś ofiarą losu !

- Wiesz co Zayn, raczej dam się tylko namówić na wspólny powrót do domu - odparłam

- Dobrze, to chodźmy ! - uśmiechnął się do mnie po czym ruszyliśmy w stronę mojego domu

Tamtego dnia razem wróciliśmy do domu. Wtedy zaczęliśmy się przyjaźnić, nie wiem dlaczego, ale Zayn mi się trochę spodobał. Oczywiście jako kolega, nie liczyłam na nic więcej, od wakacji bałam się trochę zaufać miłości. Wszystko przez Eryka. Bałam się, że Zayn może mnie tak samo skrzywdzić jak Eryk.

          *miesiąc później*

Razem z Zayn'em wracałam ze szkoły do domu, jak zwykle wręcz. Szliśmy w miarę weseli. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się, Bóg wie z czego. Nasz szczęśliwy spacer nie trwał długo. Natchnęliśmy się na Eryka. Szedł dziarsko, ręce miał w kieszeniach, gumę w buzi. Gdy go zobaczyłam spuściłam głowę w dół, Zayn nie wiedział o co mi chodzi :

- No proszę, proszę. To dziwka ze swoim obrońcą. Idziecie pewnie ****** się, co nie ? - zaczął się śmiać

W Zayn'ie coś pękło. Zacisnął mocno pięści, myślałam, że on już chce go zabić :

- Słuchaj ! Nie pozwalaj sobie na za dużo ! Czujesz się pewnie dowartościowany jak kogoś wyzywasz ! - mówił

- Haha ! Grozisz mi ? Ej wiesz co ? Po buzi twojej [T.I] chyba sperma leci ! Wytrzyj ją ! - zaczął się jeszcze gorzej śmiać

Zayn'owi puściły nerwy. Z całej siły uderzył Eryka pięścią. On upadł na ziemię :

- Szybko [T.I] uciekajmy ! - krzyknął Zayn

Oboje uciekliśmy jak najszybciej mogliśmy. Uciekliśmy do mojego domu. Gdy uciekaliśmy Eryk podniósł się i krzyknął do nas :

- To jeszcze nie koniec ! Pożałujecie tego obydwoje !

W moim domu od razu uciekliśmy do mojego pokoju. Bałam się tych słów Eryka. Co jeśli on wezwie policję, albo co gorsza zrobi nam coś ? Bałam się strasznie :

- Zayn i co my teraz zrobimy ? - spytałam go

- Git, jakoś damy radę ! - odparł

- Dlaczego mówisz to tak spokojnie ?

- Nie boje się go ! Ty też nie powinnaś, on więcej szczeka niż gryzie ! Uwierz mi - mówił

- A co jeśli nam coś zrobi ?

- Policja się nim zajmie, jeżeli coś nam zrobi !

- Zayn, weź kurde to sobie trochę na poważnie ok ?

- Dobrze, dobrze !

      *następnego dnia w szkole*

Po szkole chodziłam jak potłuczona. Smutno mi było, byłam przerażona. Bałam się o siebie i o Zayn'a. Chyba nie ma go dziś w szkole. W nocy wcale nie zmrużyłam oka. Jeszcze ta sprawa z Erykiem. Dzisiaj wcale go nie widziałam, nikt mnie nie zaczepił, to było dziwne. Ha, myślą, że uśpią moją czujność. Ich niedoczekanie. Od tamtej pory jakoś przestałam się go bać, gdy Zayn go uderzył. Nie wiem dlaczego, wielu rzeczy nie potrafię wytłumaczyć. Tego w szczególności. Po szkole chodziłam sama, normalnie skończyłam lekcje i udałam się do domu, nie było obok mnie Zayn'a. To chyba cisza przed burzą ? Gdy wyszłam ze szkoły natchnęłam się na kolegę Eryka :

- Hej, [T.I] tak ? - spytał

- Tak, bo co ? - spytałam groźnie

- Zaraz zrzednie ci ta groźna minka jak usłyszysz co ci powiem !

- Czego chcesz, byle szybko śpieszę się ! - odezwałam sie

- Erykowi nie spodobało się to, że spotykasz się z jakimś chłopakiem !

- A co go co obchodzi ? - spytałam ze zniesmaczoną miną

- Obchodzi, obchodzi. Podobno cię kocha, a zaczepia cię i wyzywa dlatego, żebyś pocierpiała jak on ! - mówisz

- Niech te swoje niby ,,kocham" wsadzi gdzieś !

- Zobaczysz, jeszcze pożałujesz, że z nim zerwałaś ! - odparł i oddalił się

Dziwnie się poczułam. Eryk mnie kocha ? Pff. Ja go nie. Niech w*********. Za to co mi zrobił już nigdy nie usłyszy ode mnie miłego słowa.

      *kolejny dzień, tym razem jeszcze dziwniejszy*

Wraz z Zayn'em szłam z korytarzem obok sklepiku szkolnego. Eryk jak zwykle stał ze swoimi kolegami i popijali jakiś napój.Gdy schodziliśmy po schodach on krzyknął do nas :

- Kochanie, te lalunia !

Oboje ze zdziwieniem odwróciliśmy się, on przyszedł do nas :

- No hej kochanie, o której mam u ciebie dziś być ? - spytał z tym swoim głupkowatym uśmiechem

- Kochanie ? Jakie kochanie ? - spytał odruchowo Zayn

- No przecież ja i [T.I] razem jesteśmy !

- Że co ? [T.I] to prawda co on mówi ? - spytał mnie Zayn

Ja stałam zamurowana, nie wiedziałam co powiedzieć :

- Przecież my nie jesteśmy razem, coś sobie pewnie uroił w tym swoim głupim łbie ! - odparłam

Eryk objął mnie :

- Wiesz co, nie odzywaj się do mnie ! - krzyknął Zayn, gdy zobaczył jak on mnie obściskuje

- Zadowolony ?! - krzyknęłam

- Mówiłem, że pożałujesz i że to nie koniec !

1. Podoba się ? Przepraszam za słownictwo, chyba mi wybaczycie ?! :)

2. Jeśli spodoba się wam ten imagin to drugą część dodam jutro ! :) ♥

                                                                                             Do następnego
                                                                                              Gosia ♥