#138. Zayn

Tak. To właśnie dziś. To jest dzień, na który czekałaś całe swoje życie. Dzień, w którym staniesz przed ołtarzem, w pięknej sukni ślubnej, powiesz swojemu ukochanemu ,,tak". Dziś wychodzisz za swojego ukochanego, Zayn'a Malika. Ten dzień zapamiętasz do końca swojego życia.

Idziesz właśnie do ołtarza ze swoim tatą, czujesz, że serce zaraz wyleci ci z piersi. Czujesz, że nogi robią ci się jak z waty. Pojedyncza łza spływa ci po policzku, ze szczęścia jakie cię spotkało. Twój tata oddaje twoją rękę Zayn'owi, jego wyraz twarzy mówi, jakby chciał powiedzieć ,,Zaopiekuj się nią, bo wiesz co się stanie". Uśmiechasz się do Zayn'a, on odwzajemnia uśmiech :

- Zebraliśmy się tu wszyscy, by połączyć tych dwoje świętym węzłem małżeńskim - ksiądz zaczyna, po nim od razu Zayn

- Ja Zayn Malik biorę sobie Ciebie [T.I] [T.N] za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci - patrzycie sobie głęboko w oczy, kolej na ciebie :

- Ja [T.I] [T.N] biorę sobie Ciebie Zayn'ie Maliku za męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci - powoli się rozklejasz, pojedyncze łzy zaczynają spływać ci po policzku

Zayn uśmiecha się do ciebie, bierze obrączkę :

- [T.I] [T.N] przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności - zakłada ci obrączkę na palec

Teraz to ty już łzy zaczynają lecieć ci mimowolnie, teraz ty bierzesz obrączkę :

- Zayn'ie Maliku przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności - zakładasz mu na palec

- Ogłaszam was mężem i żoną, możecie się pocałować !

Zayn zaczyna przybliżać swoje usta do twoich. Po chwili złącza wasze usta w namiętnym pocałunku. Czujesz jakby cały świat się zatrzymał. Mogłabyś trwać w tej chwili już zawsze. Wszyscy biją wam brawa.

 

- Nigdy rozumiesz ! Nigdy ! Nie chcę dziecka ! - krzyczysz na Zayn'a

- Boże, [T.I] dlaczego niby ?! - Zayn'owi też puszczają nerwy

- Nie chcę dziecka, nie chcę rozumiesz ?!Nigdy nie chciałam i nigdy nie będę chciała ! Czy ty naprawdę tego nie rozumiesz ?! - bezsilnie opadasz na kanapę w waszym salonie, rękoma zasłaniasz twarz

- Ale niby dlaczego nie chcesz ?! Codziennie nie widzisz kobiet w ciąży ? Nie widzisz jakie są szczęśliwe, że będą miały dziecko ?! Ja też chce, chcę dziecka, z tobą ! - Zayn siada obok ciebie, kładzie rękę na twoim ramieniu, ale ty od razu zdejmujesz ją

- Nie chcę dziecka, to za bardzo mnie boli - łzy zaczynają spływać ci po policzku

- Co cię boli ? - pyta dociekliwie Zayn

- Ten ból jak rodzisz dziecko, zdarza się, że kobiety nie przeżywają porodu, albo dzieci. Czasem dziecko może się urodzić niepełnosprawne, nie chcę tego, rozumiesz ?! Po prostu nie chcę dziecka i już ! Mogłabym nie sprawdzić się w roli matki ! - wstajesz i idziesz do kuchni po sok

- Wiesz co [T.I], myślałem, że przed każdym wyzwaniem dasz sobie radę, że nie podkulisz ogona i nie uciekniesz. Myliłem się, naprawdę się myliłem - Zayn wychodzi z domu

Ty zostajesz sama. Jesteś w kuchni, nalewasz sobie sok i bierzesz jakieś tabletki na uspokojenie. Po chwili idziesz do łazienki, myjesz ręce, zimną ręką przytrzymujesz czoło, twoje czoło jest bardzo gorące - Może faktycznie Zayn ma racje, boję się tylko na zapas. Dziecko złączy nas już na całe życie - przez głowę przelatuje ci tysiąc myśli. Wiesz, że musisz z nim poważnie o tym porozmawiać. Może faktycznie dziecko da wam jeszcze więcej radości z waszego małżeństwa ? Musisz przemyśleć parę spraw.

Wieczór. Zayn właśnie wraca do domu :

- Zayn, to ty ? - pytasz z salonu, gdy słyszysz otwierające się drzwi

- Yhyyy, gdzie jesteś ? - zaczyna cię szukać

- W salonie, chodź musimy porozmawiać !

Zayn dociera w końcu do salonu, siada obok ciebie na kanapie, splata ręce ze sobą :

 - Ja też mam ci coś do powiedzenia - bierze głęboki oddech

- Ja też chcę ci coś powiedzieć, ale ty pierwszy, dobrze ? - patrzysz na Zayn'a

- Dobrze, bo widzisz, chcę twojego szczęścia, ty na pewno też chcesz mojego. Więc, chcę rozwodu - jesteś w szoku, patrzysz na niego z wytrzeszczonymi oczami, jednak chcesz żeby Zayn dokończył - Ty nie chcesz mieć dzieci, ja chcę. Więc najlepiej będzie, jeżeli każdy pójdzie w swoją stronę. Ty znajdziesz sobie faceta, który będzie podzielaj twoje zdanie, a ja znajdę kobietę, która też podzieli moje zdanie - Zayn posyła ci niewielki uśmiech - A ty co chciałaś powiedzieć ?

- Zayn, ja, ja też chciałam ci powiedzieć, że to nie ma sensu, masz rację powinniśmy się rozwieść - kłamiesz Zayn'owi prosto w oczy, chociaż prawda jest zupełnie inna

- Tak będzie najlepiej - Zayn wstaje i wychodzi z salonu, ty przez chwilę zostajesz jeszcze w salonie

Chwilę później otrząsasz się i idziesz do pokoju gościnnego. Zamykasz drzwi na klucz, siadasz w kącie i zaczynasz płakać - Boże, mogłam pierwsza zacząć. Przecież chciałam mu powiedzieć, że bez względu na wszystko kocham go i chcę urodzić mu dziecko. Boże, co ja zrobiłam ?! - chowasz głowę w kolana - Teraz Zayn chce rozwodu, a ja zamiast powiedzieć mu co chciałam powiedzieć, powiedziałam mu, że też się na to zgodzę.

Skoro Zayn chciał rozwodu, dasz mu go. Twoja duma nie pozwala na zatrzymanie go. Może faktycznie będzie tak lepiej ? Może znajdziesz odpowiedniego faceta, a on kobietę ? Będzie mu z nią lepiej, a tobie z innym ? - Jezu, jaką ja jestem idiotką ! - myślisz

 

Dziś podpisujecie papiery rozwodowe. Jesteś trochę przygnębiona, smutna, trudno byłoby cię dzisiaj pocieszyć :

- Otóż to są papiery rozwodowe, oczywiście obydwie strony zgadzają się na rozwód, tak ? - pyta adwokat

- Tak - Zayn błyskawicznie odpowiada

- Dobrze, proszę podpisać tutaj - adwokat wskazuje wam miejsce podpisu

Zayn od razu bierze długopis i podpisuje, później podaje tobie kartkę. Ty wahasz się, powoli i mozolnie bierzesz długopis. W końcu się przełamujesz i podpisujesz. Z bólem serca podpisywałaś to, ręka powoli trzęsła ci się. Na twarzy gościł tylko smutek, oczy straciły swój blask, teraz przyćmiła je mgła smutku. Najchętniej podarłabyś te papiery, ale wiesz, że nie możesz :

- Dobrze, dziękuję za podpis - papiery wkłada w jakąś broszurkę

Oboje wychodzicie z gabinetu, nie odzywałaś się do Zayn'a, szłaś tylko w swoją stronę. Bez słowa, żadnego spojrzenia. Chciałaś jak najszybciej pójść do domu, wskoczyć pod kołdrę i zasnąć.

 

Minęło już kilka tygodni od waszego rozwodu. Powoli dochodzisz do siebie, dziś wyszłaś na spacer do parku. Jest lato, dookoła biegają dzieci, bawią się, krzyczą. Na ławkach siedzą staruszkowie, ptaki śpiewają, jest pięknie, słońce mocno przygrzewa, na niebie nie ma ani jednej chmury. Idziesz właśnie przez chodnik, zauważasz na jednej ławce całującą się parę, szybko przypomina ci się Zayn, kilka łez spływa po twoim policzku. Tęsknisz za nim, ale powoli przyzwyczajasz się do sytuacji. Siadasz na ławce obok placu zabaw. Zaczynasz płakać, mimowolnie łzy spływają ci po policzku, patrzysz na swoje buty. W pewnej chwili ktoś kładzie rękę na twoim ramieniu :

- Hej, taka piękna dziewczyna nie powinna płakać, a zwłaszcza w taki piękny dzień ! - nieznajomy podaje ci chusteczkę

- No cóż, jak się ma powód to się płacze, a i dziękuję za chusteczkę - ocierasz łzy

- A tak w ogóle, nazywam się Federico, a ty ? - uśmiecha się do ciebie

- [T.I], muszę przyznać, że masz bardzo ładne imię - odwzajemniasz uśmiech

- Dziękuję, ty też, może masz ochotę na kawę ? - patrzy ci prosto w oczy, ty przez chwilę też na niego patrzysz - No dobra, na kawę i ciastka, co ty na to ? - uśmiecha się pokazując swoje śliczne, białe zęby

Ty zachichotałaś :

- No dobrze ! Chodźmy ! - wstajesz i razem z Federico idziecie do najbliższej kawiarni

Federico był przystojnym, wysokim brunetem o pięknych niebieskich oczach. Był mądry, inteligentny i bardzo zabawny. Od tego się zaczęło, zaczęliście się spotykać coraz częściej. Czasem siedzieliście w kawiarni, a czasami zapraszaliście się nawzajem do swoich domów. Bardzo dobrze czułaś się w jego towarzystwie. Czułaś, że możesz zapomnieć o Zayn'ie i być szczęśliwa z innym mężczyzną.

 

*kilka miesięcy później*

 

Tego wieczora razem postanowiliście się wybrać do teatru. Dawno nie oglądałaś dobrej sztuki z udziałem ciekawych aktorów. Wybieracie się na sztukę o włoskim gwałcicielu i zabójcy. Od zawsze miałaś słabość do kryminałów. Zawsze czytałaś tylko książki, nigdy nie widziałaś takiego czegoś na żywo.

 

Sztuka jednak okazała się zwykłą klapą. Od początku aktorzy źle akcentowali, nie mówili zbyt dobrze, jakby chcieli to zakończyć jak najszybciej :

- Uciekamy ? - mówi ci Federico na ucho

Ty patrzysz się na niego z uśmiechniętą miną na znak, że tak. Federico wstał pierwszy, ty za nim. Zaczęliście się kierować do wyjścia. Po wyjściu z sali od razu zaczęliście się śmiać i wygłupiać :

- Proszę nie, nie zabijaj mnie, ja mam dwójkę dzieci, nie, błagam haha ! - zaczęłaś się śmiać z jednego z aktorów

- Haha ! Błagam, ja mam przed sobą całe życia ! Haha ! - Federico także nie potrafił opanować śmiechu

- Ta sztuka bardziej śmieszna niż przerażająca ! Haha ! - chwytasz Federica za ramię i wychodzicie z teatru

- Idziemy do parku ? - proponujesz

- [T.I] przecież jest 22:00, o tej porze powinniśmy być już w łóżkach ! - uśmiecha się

- Trudno, łóżko poczeka, chodź ! - prowadzisz go za rękę

W parku idziecie do ogromnej fontanny, siadacie na jednej ławce. Opierasz głowę o ramię Federica :

- Wiesz, całkiem przyjemnie tak posiedzieć - przytulasz się do niego

On posyła ci ciepły uśmiech. Jest na prawdę romantycznie. Niebo jest pełne gwiazd, duży księżyc świeci pełnym blaskiem, lampy oświetlają chodniki, park, woda w fontannie świeci od lampek ustawionych dookoła :

- Wiesz [T.I], chciałbym ci coś powiedzieć - zaczynasz patrzeć na niego

Federico wstaje i klęka przed tobą :

- [T.I] kocham cię. Czy wyjdziesz za mnie ?

Oniemiałaś z zachwytu. Wiesz dokładnie, co w tej chwili powiedzieć :

- Federico, tak, wyjdę za ciebie !

Federico zakłada ci pierścionek na palec, po czym ty od razu rzucasz się żeby po przytulić. Łączycie wasze usta w pełnym, namiętnym pocałunku. Jesteś szczęśliwa.

 

Za dwa dni bierzesz ślub z Federico. Jesteś prze szczęśliwa. Idziesz właśnie do swojego mieszkania, żeby pozabierać stamtąd jeszcze kilka twoich rzeczy. Zostawiasz lekko uchylone drzwi, żeby od razu wynieść z nich pudełka. Właśnie przychylasz się po jedne z nich, ale ktoś zasłania ci oczy i usta jakąś szmatką. Jesteś przerażona. Zaczynasz się wyrywać, ale ten ktoś jest silniejszy od ciebie, nie dajesz mu rady. Wyczuwasz, że to mężczyzna, bo ma dobrze umięśnione ręce i męski głos :

- I tak się nie wyrwiesz ! - ty go nie słuchasz i wciąż się wyrywasz, zaczyna ci brakować sił, więc zaczynasz cicho krzyczeć - Milcz ! - od razu cię ucisza

Mężczyzna siłą wyciąga cię z mieszkania i zaprowadza gdzieś. Nie wiesz gdzie cię ciągnie, bo masz zasłonięte oczy.Po kilku minutach dochodzicie do jakiegoś miejsca. Wciąż jesteś bardzo przerażona i próbujesz jakoś się wyrwać. Mężczyzna zamyka za sobą drzwi na klucz i zapala światło. Posadził cię na jakimś krześle. Zaczyna odwiązywać ci twoje oczy i usta. Gdy skończył twoim oczom ukazała się znana ci postać, bardzo dobrze znana postać, Zayn :

- Zayn ?! Gdzie ty mnie przyprowadziłeś ? Co to ma być ?! - od razu zaczynasz się bulwersować

- [T.I] ... - patrzy ci głęboko w oczy

- Co [T.I] ? Co ? - nie wytrzymujesz ze złości

- Widziałem, że jakiś facet ci się oświadcza. Ja, ja nie mogę na to pozwolić ! - siada obok na innym krześle

- Przywlokłeś mnie do jakieś dziury tylko po to, żeby powiedzieć mi, że nie możesz pozwolić na to, żebym ponownie wyszła za mąż ? - splatasz ze sobą ręce

- Tak. Jak to zobaczyłem, po prostu, po prostu serce mi pękło. Jakbym jeszcze zobaczył jak wygląda wasza ceremonia ślubna, to już całkiem serce by mi się rozpadło na miliony kawałków - jedna łza spływa po jego policzku

- Co ? Przecież sam chciałeś rozwodu ! O co ci teraz chodzi Zayn ? - zaczynasz nerwowo chodzić po pokoju

- Proszę, nie przypominaj mi błędu z przeszłości. Myślałem, że tak będzie najlepiej, nawet nie wiesz jak bardzo chciałem mieć dziecko. Ten pomysł, żeby wziąć rozwód, to było pod wpływem emocji. Myślałem, że znajdę inną, że zastąpi mi ciebie. Ty tak bardzo nie chciałaś dziecka, nie chciałem, żeby reszta naszego małżeństwa prowadziła do kłótni o dziecko. Byłem kompletnym idiotą, zachowałem się jak szczeniak. Gdybym mógł cofnąć czas, na pewno bym tego nie zrobił ! - Zayn wstaje z krzesła

- Żeby cofnąć czas, jest już na to za późno. Za dwa dni wychodzę za Federica, nic nie możesz na to poradzić. Jest już za późno, przykro mi Zayn - chcesz już wyjść z pokoju, ale Zayn cię zatrzymuje

Łapie cię za nadgarstki i mocno przyciąga do siebie. Gwałtownie wbija się w twoje wargi. Chcesz przerwać pocałunek, ale Zayn jest silniejszy. W końcu mu ulegasz i odwzajemniasz pocałunek. Powoli ściąga z ciebie koszulkę, zaczyna obdarowywać pocałunkami twoją szyję, stopniowo zjeżdża z pocałunkami na twój dekolt, brzuch. Delikatnie bierze cię na ręce i zanosi na łóżko znajdujące się w kącie pokoju. Nie pozostajesz dłużna chłopakowi i ściągasz jego bluzkę. Po chwili Zayn zaczyna dobierać się do twoich spodni, odpina guzik i ściąga z ciebie twoje spodnie, które lądują gdzieś na podłodze. Twoje ręce wędrują na jego plecy lekko masując je. Zayn w tym czasie zdejmuje swoje spodnie. Swoimi rękoma wodzi po twoim brzuchu ....

 

Rankiem budzisz się w tym samym pokoju,na łóżku. Przykrywasz się kołdrą i siadasz opierając się o ścianę. Zaczynasz płakać, ręką zasłaniasz usta. Zayn jeszcze śpi. Nie wiesz co się stało tamtego wieczora. Wszystko w tej chwili do ciebie wraca, to wszystko co było między wami. Wasza miłość, znów zaczynasz czuć coś do Zayn'a. Te uczucie jakim darzyłaś Zayn'a. Dawna miłość odżyła. Nadal płaczesz a Zayn się budzi, nic nie mówi tylko zaczyna cię przytulać :

- Zostaw mnie ! - od razu reagujesz na jego pieszczotę

- Co się stało ? Jeszcze wczoraj .. - nie dokańcza, bo mu przerywasz

- Nie przypominaj mi wczorajszego wydarzenia ! Jutro wychodzę za Federica, a ty porywasz mnie, zamykasz w jakiejś dziurze i później się kochamy ! Zayn, Boże co ja zrobiłam ?! - zaczynasz mocniej płakać, chłopak kładzie rękę na twoim ramieniu

- Przepraszam .. - siada obok ciebie

- Wiesz co jest najgorsze w tym wszystkim ? - patrzysz na jeden punkt w pokoju - Cholernie za tobą tęskniłam, dopóki nie pojawił się Federico. A ty to wszystko popsułeś. Zapomniałabym o tobie, ale dziś do mnie dotarło, że chyba wciąż cię kocham, że mimo wszystko będę cię kochała. Wróciło to do mnie, tęskniłam za twoją bliskością, pocałunkami .. Gdyby nie to wszystko co było wczoraj, wyleciałbyś z mojej głowy już na zawsze .. - chowasz twarz w dłoniach

- [T.I] ja też cię wciąż kocham - przez chwilę patrzysz na niego

- Za późno, zapomnijmy o sobie, znajdźmy szczęście z kim innym. Ja wychodzę za mąż, a ty, rób co chcesz - zaciskasz wargi, łzy lecą po twoich policzkach

Zaczynasz się ubierać. Wychodzisz, przekręcasz klucz od zamka i wychodzisz :

- Żegnaj - mówisz przez zaciśnięte wargi

Nie czekasz na odpowiedź Zayn'a. Kierujesz się w stronę twojego domu. Wciąż płaczesz - Boże, co ja mam teraz zrobić ? - pytasz się sama siebie. Twoje serce mówi, że kochasz Zayn'a, ale rozum mówi, że powinnaś wyjść za Federica. Nie wiesz, co masz w tej chwili robić.

 

- [T.I] jak dobrze, że jesteś, martwiłem się o ciebie. Dzwoniłem do ciebie, ale nie odbierałaś - mówi Federico, gdy przekraczasz prób domu

- Byłam u siebie w mieszkaniu, oglądałam album ze zdjęciami. Było już ciemno, gdy skończyłam, a nie chciałaś iść do domu po ciemku - wymyślasz wymówkę

- Płakałaś ? - pyta zaniepokojony

- Tak, bo przypomniały mi się stare czasy, które już nigdy nie wrócą, choć bardzo bym chciała - wymyślasz kolejną wymówkę

- Czasu nie da się cofnąć - Federico mocno cię przytula, ty chcesz wykrzyczeć mu wszystko, ale wiesz, że nie możesz

- Bardzo cię kocham - całuje cię w czoło

- Ja ciebie też, Federico - patrzysz mu w oczy

 

Właśnie przygotowują cię do ślubu. Dziewczyny nakładają ci makijaż, robią odpowiednią fryzurę. Ty myślami nadal jesteś przy Zayn'ie. Jesteś roztargniona, wszystkim mówisz, że to nerwy z powodu ślubu. Ponownie kłamiesz, jednak nie możesz wyznać prawdy.

Idziesz do ołtarza ze swoim tatą. Wszyscy patrzą się na ciebie i twojego tatę. Ty próbujesz się uśmiechać, ale ci to nie wychodzi. Trzęsiesz się, twoj tata zaczyna to czuć, więc patrzy na ciebie uśmiechając się pokrzepiająco. To jednak nie działa. Nerwowo patrzysz na Federica :

- Zebraliśmy się tu wszyscy, by połączyć tych dwoje świętym węzłem małżeńskim - ksiądz zaczyna, po nim od razu Federico

- Ja Federico Salvatore biorę sobie Ciebie [T.I] [T.N] za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci - patrz ci głęboko w oczy

- Ja, ja ... - jąkasz się, patrzysz na wszystkich zgromadzonych gości, później za Federica - Ja nie mogę tego zrobić, przepraszam - po tych słowach wybiegasz z kościoła

Biegniesz do domu Zayn'a. Dotarło do ciebie, że go kochasz i to właśnie z nim chcesz być nawet do końca życia. Jak najszybciej biegniesz do niego, jesteś w szpilkach i sukni ślubnej, ale to nic. Biegniesz do swojego ukochanego :

- Zayn ? - zaczynasz go szukać po jego mieszkaniu

- [T.I] ? [T.I] co ty tutaj robisz ?! - gdy tylko słyszy twój głos wybiega z jednego z pomieszczeń

- Zayn, dotarło do mnie, że to właśnie ciebie kocham i to z tobą chcę być do końca ! - przytulasz go mocno

- Naprawdę ? Uciekłaś spod ołtarza by powiedzieć mi, że mnie kochasz ? A Federico ? - patrzy na ciebie z pytającą miną

- Ciągle myślami byłam z tobą ? To ciebie tak naprawdę kocham ! - całujesz go namiętnie

- Muszę przyznać, że zdziwiło mnie, że przybiegłaś do mnie. W dodatku w sukni ślubnej - przerywa po chwili pocałunek, ale po chwili znów cię całuje i mocno przytula

- Wiesz, muszę jeszcze coś załatwić - żegnasz się z Zayn'em i wychodzisz

 

Idziesz do kościoła, by przeprosić za wszystko Federica. Napotykasz go siedzącego na schodach pod kościołem :

- Federico ?! - krzyczysz do niego, gdy tylko go zauważasz, siadasz obok niego, on patrzy na ciebie - Federico, przepraszam cię bardzo. Dotarło do mnie, że kocham innego, że to z nim tak naprawdę chcę spędzić resztę życia - łapiesz go za ramię

- Nawet nie wiesz jak bardzo byłem zszokowany, gdy zaczęłaś biec do wyjścia - zaśmiał się - Dobrze, że wróciłaś i mi to wytłumaczyłaś.

- Nie jesteś na mnie zły ?

- Nie, skoro ty jesteś szczęśliwa, to ja też - przytulasz go od razy - A teraz idź, biegnij do niego i bądź szczęśliwa - całuje cię w czoło

- Nawet nie wiesz, jak bardzo mi ulżyłeś. Na zawsze już zostaniesz w moim sercu - uśmiechasz się do niego

- Wiem, jeżeli ty będziesz szczęśliwa, to ja też. Ty też na zawsze pozostaniesz w moim sercu - zaśmiał się

Ty wstajesz i zaczynasz iść do Zayn'a :

- [T.I] ! - odwracasz się na głos Federica - Powiedz mu, jakim jest szczęściarzem, niech dba o ciebie ! - posyła ci ostatni uśmiech

 

 

Prowokująca historia, trochę ;D

 Do następnego, trzymajcie się ♥ :)

 Gosia ♥